اگر دهه 1900 نشان دهنده پیروزی ساعت مچی بود، با این وجود، این موفقیت با نوآوریها و پیشرفتهای فنی متعددی که در قرن نوزدهم اتفاق افتاد، امکانپذیر بود، که یکی از مهمترین آنها مسلماً اختراع ژان آدرین فیلیپ فرانسوی (1815-1894) است) که با معرفی تاج سیم پیچ و تنظیم کننده باعث شد تا استفاده از کلید به طور قطعی از روی ساعت ها محو شود.
این نوآوری برای ظهور ساعت گارمین فوررانر حیاتی بود. این موقعیت جدید مستلزم این بود که تاج سیم پیچی از 12 به 3 حرکت کند تا به بند اجازه دهد روی براکت هایی که مخصوصاً برای قرار دادن آن آماده شده اند درگیر شود و در نتیجه بتواند عمودی دید صفحه را که در سراسر مچ بسته شده است حفظ کند.
این مکان جدید خلاقیت را به روی بی نهایت راه حل های جدید از جمله شکل بدنه که می تواند شکل مربع ارگونومیک تری نیز به خود بگیرد باز کرد.
با این حال، اختراع ساعت مچی مدیون لویی کارتیه است که برای دوستش، هوانورد برزیلی آلبرت سانتوس دومونت، ساعتی ساخت که خواندن آن در پرواز بسیار کاربردی تر از مدل جیبی است. حتی امروز، به یاد این نقطه عطف، Maison مجموعه سانتوس را در کاتالوگ خود دارد.
رولکس: اولین صدف 1926 – عتیقه
چند سال بعد (1926) رولکس کیس Oyster ضد آب را معرفی کرد و به لطف آن توانست خود را به عنوان یک برند مرجع در ساعت سازی ورزشی تثبیت کند.
با شروع از دهه 1950، مکانیک ها حتی در مدل های مچ دست پیچیده می شوند و با بهبود سیم پیچی خودکار، تضمین شده توسط روتور دو طرفه، ما به اتحاد با اکتشافات فضایی انجام شده توسط ناسا نزدیک می شویم که نام های معتبر را تعمید می دهد. ساعت سازی آوانگارد
از ساعت الکتریکی، شاید با مدارهای مجتمع قابل مشاهده، تا ظهور الکترونیک، گام کوتاه است و این دوره جدید شاهد جهش عمودی بهرهوری ژاپنیها است، به گونهای که سنت جاافتاده سوئیس را با مشکل مواجه میکند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.